หลวงพ่อสุด วัดกาหลง จ.สมุทรสาคร
ในช่วงที่ข้าพเจ้าเรียนช่างกล
(เกือบ 50ปีแล้ว) มีพระอาจารย์รูปหนึ่งดังมาก ๆ
และวัตถุมงคลเหรียญของท่านจะมีสัญลักษณ์เด่นเป็นรูปเสือ จะเรียกกันว่า
เหรียญเสือเผ่น เหรียญเสือหมอบ พระอาจารย์รูปนี้ก็คือ หลวงพ่อสุด วัดกาหลง
ครั้งแรกที่ข้าพเจ้ารู้จักหลวงพ่อสุดก็เพราะแถว
ๆ บ้านย่านเวิ้งนาครเขษมที่ย่าอาศัยอยู่มีคนนับถือหลวงพ่อสุดอยู่ด้วย
พอเขาจัดกฐินผ้าป่าก็มาขอความร่วมมือเป็นกรรมการ ย่าก็ร่วมทำบุญด้วยทุกครั้ง
ได้รับแจกเหรียญหลวงพ่อสุดและผ้ายันต์สีแดง
เหตุที่ข้าพเจ้ารู้จักหลวงพ่อสุดก็เพราะเห็นเหรียญมีรูปเสือดูสวยดี
พอถามย่าถึงได้รู้ว่าเป็นหลวงพ่อสุด เหรียญนี้เป็นรุ่นเสือหมอบ
ต่อมาได้รับเหรียญจากหลวงพ่ออีก
ข้าพเจ้าจึงเลี่ยมพลาสติกให้น้องชายคนโตห้อยคอไว้
ภายหลังน้องซ้อนมอเตอร์ไซค์เพื่อนไปเที่ยวตามประสาวัยรุ่น แล้วรถลื่นไถลล้มกระเด็น
มอเตอร์ไซค์เสียหาย มือจับเบรกหน้าหัก คันเหยียบเกียร์งอ กระจกรถหัก คนขับเจ็บหนัก
แต่น้องชายไม่เป็นอะไรเลย
เมื่อข้าพเจ้าเรียนช่างกลก็เข้าสู่ยุคฝ่าดงตีน
เคยผ่านประสบการณ์ยกพวกตีกันหลายครั้ง เคยบุกเดี่ยวฝ่าดงตีนไปหาสาวพาณิชย์ก็หลายครั้ง... แหม
ชักคิดถึงเธอคนหนึ่ง และเธอ ๆ ทั้งหลาย...
แล้ววันหนึ่งก็ได้เห็นประสบการณ์วัตถุมงคลหลวงพ่อสุด วัดกาหลง
เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับข้าพเจ้า แต่เกิดกับเพื่อน
เกิดในตอนที่พวกข้าพเจ้าตีกันกับอาชีวะแห่งหนึ่ง
ซึ่งข้ามถิ่นมาหาเรื่องถึงถิ่นข้าพเจ้า แบบนี้ก็ต้องยกพวกตีกัน... ตามระเบียบ
วันนั้นพวกข้าพเจ้า 6 คนและรุ่นน้องอีก 1 ยืนอยู่แถวป้ายรถเมล์ ก็แค่รอรถเมล์จะไปเที่ยวต่อแล้วค่อยกลับบ้าน อยู่ ๆ มีรถเมล์มาจอด บนรถมีอาชีวะโรงเรียนหนึ่งมากันเต็มคันรถร่วม 20 คน พวกนี้มองลงมาที่พวกข้าพเจ้า ตอนนั้นข้าพเจ้าเห็นพวกฝ่ายตรงข้ามมีคนมากกว่า ก็รู้ตัวแล้วว่าพวกนี้ต้องลงรถมาหาเรื่องแน่ ๆ ...ก็ต้องตีกันอีกแล้ว
ฝ่ายตรงข้ามลงรถมาจริง ๆ กรูเข้ามารุมตีพวกข้าพเจ้า
จำได้แม่นว่าข้าพเจ้าถีบรุ่นน้องที่มันเป็นเด็กเรียน
ให้มันกระเด็นเข้าไปหลบอยู่ในตึกแถวตรงนั้นพอดี แล้วเหตุการณ์ก็ชุลมุน
ข้าพเจ้านึกในใจว่า วันนี้พวกกูคงแย่เพราะฝ่ายเราเหลือแค่ 6 คน แต่ฝ่ายตรงข้ามล่อเข้าไปร่วม 20 กว่าคน
ครั้งนี้ซวยแน่ แถมเสียฟอร์มอีกต่างหาก เพราะนี่มันถิ่นเรา โดนมันบุกเข้ามาหยามถึงที่
โชคดีหน่อยที่อาชีวะฝ่ายตรงข้ามไม่ได้มีอาวุธกันทุกคน
แต่ฝ่ายข้าพเจ้ามีขวานเล็ก 1 เล่ม เหล็กฟุต
2 อัน จึงยังพอปะทะได้บ้าง ยังไม่ถึงกับต้องลงไปกองให้ถูกกระทืบ
ข้าพเจ้าต่อยล้มไปคนหนึ่ง แล้วไปกระทืบอีกคนหนึ่ง แล้วข้าพเจ้าโดนแทงที่สีข้าง
...แทงไม่เข้า... เรื่องนี้จะเล่าในเรื่องหลวงพ่อแดงวัดเขาบันใดอิฐ
วันนั้นเห็นเลยว่าฝ่ายตรงข้ามหัวแตกหลายคน
สักครู่วงวิวาทก็สลายตัวเพราะมีคนตะโกนว่าตำรวจ ๆ เพื่อน ๆ
รีบเข้ามาดูข้าพเจ้ากับไอ้คนที่มีขวาน เพราะเห็นว่าโดนแทงทั้งคู่
ปรากฏว่าข้าพเจ้าและเพื่อนไม่เป็นอะไร แค่เสื้อขาด
ภาพจาก คมชัดลึก เหรียญเสือเผ่น พ.ศ.2517 |
มีตะขาบตัวยาวเกือบ 1 ฟุต เลื้อยขึ้นมาบนตัวเพื่อนที่เมาหลับ
พวกข้าพเจ้าตกใจรีบหาไม้เพื่อจะเขี่ยตัวตะขาบออกไป แต่แถวนั้นไม่มีไม้เลย
จึงร้องบอกเพื่อนให้ตื่น เพื่อนขยับตัวมือโดนตะขาบ ตะขาบกัดท้องเพื่อนทันที
เห็นกันต่อหน้าจะ ๆ อย่างนี้ ต่างคนก็คิดว่า ฉิบหายแล้ว มึงไม่ได้บวชแน่...
แล้วไอ้เพื่อนที่โดนตะขาบกัดพุง มันงัวเงียเอามือจับตะขาบ แล้วโยนทิ้งไปง่าย ๆ
ซะงั้น
เมื่อเข้าไปดูตัวเพื่อน
ปรากฏว่าตะขาบกัดไม่เข้า ที่พุงมีรอยเขี้ยวบุ๋ม ๆ เท่านั้น
ที่คอเพื่อนยังแขวนเหรียญเสือเผ่นเหรียญเดิม ไอ้เพื่อนนอนต่อเพราะเมาจัด
เหรียญเสือหมอบ |
เสียดายว่า
เมื่อเพื่อนพาไปกราบหลวงพ่อสุด ที่วัดไม่มีเหรียญเสือเผ่นแล้ว
แต่ก็ได้รับเหรียญหลวงพ่อเป็นรุ่นเสือหมอบ ท่านว่าท่านเสกมาดีเหมือนกัน
ใช้ได้เหมือน ๆ กัน
เรื่องยันต์ตะกร้อนั้น ท่านว่าท่านเคยสานตะกร้อหวายมาก่อน แล้วตะกร้อมันทนทานดี ท่านจึงผูกยันต์ด้วยคาถาขลังๆเป็นยันต์ตะกร้อตะกร้อ
หลวงพ่อสุด วัดกาหลงนี้
ข้าพเจ้าขอยืนยันว่า คงกระพันดีจริง ๆ
ประวัติโดยย่อของหลวงพ่อสุด
หลวงพ่อสุด เกิดวันที่ 7
พฤษภาภาคม 2445 ตรงกับ วันพุธ ขึ้น 1 ค่ำ เดือน 6 ปีขาล ณ บ้านค้อใหญ่ ตำบลคำไฮ
อำเภอพนมไพร จังหวัดร้อยเอ็ด บิดาชื่อ นายมาก มารดาชื่อ นางอ่อนศรี มีพี่น้อง 3 คน
คือ 1.นางบุตรดี มูลลิสาร 2.นางสาวหวด สัตตัง 3.พระครูสมุทรธรรมสุนทร(ล.พ.สุด)
เมื่อท่านมีอายุ 16 ปี ได้บรรพชาเป็นสามเณรเมื่อวันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2461
ที่วัดกลางพนมไพร อำเภอพนมไพร จังหวัดร้อยเอ็ด พระครูเม้า เป็นพระอุปัชฌาย์
ต่อมาหลวงพ่อเดินทางไปเรียนทางธรรมที่กรุงเทพ
สันนิษฐานว่าหลวงพ่อคงจะมาบวชเป็นพระที่วัดกาหลง จ.สมุทรสาคร และใน พ.ศ. 2481 ท่านมีอายุได้
36 สอบได้นักธรรมชั้นเอก ณ สำนักเรียนวัดกาหลง
หลวงพ่อสุดได้ไปฝากตัวเป็นศิษย์เพื่อศึกษาวิชากรรมฐานกับหลวงพ่อรุ่งวัดท่ากระบือ อ.กระทุ่มแบน จ.สมุทรสาคร และไปเรียนวิชากับหลวงพ่อคงวัดบางกะพ้อม
จ.สมุทรสงคราม
หลวงพ่อสุดชอบพอสนิทกันกับหลวงปู่โต๊ะวัดประดู่ฉิมพลี
นัยว่าหลวงปู่โต๊ะเป็นศิษย์พี่ร่วมพระอาจารย์เดียวกันคือหลวงพ่อรุ่งวัดท่ากระบือ
หลวงพ่อสุดมรณภาพเมื่อวันอาทิตย์
ที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2526 ตรงกับ วันขึ้น
6 ค่ำ เดือน 9 ปีกุน เวลา 13.15 น. สิริรวมอายุได้ 81 ปี 3 เดือน 8 วัน
หลังจากท่านมรณภาพ ทางวัดได้เก็บรักษาสังขารของท่านไว้เพื่อให้ลูกศิษย์ได้มากราบอยู่หลายปี
ในที่สุดได้มีพิธีพระราชทานเพลิงศพที่วัดกาหลง เมื่อวันที่ 1
ธันวาคม 2545 ในวันนั้นเกิดอัศจรรย์ที่ไฟอันร้อนแรงไม่สามารถเผาร่างท่านให้ไหม้ไปทั้งหมด
คงไหม้เฉพาะเนื้อหนัง ปรากฏเหลือโครงกระดูกโดยสมบูรณ์
ทางวัดจึงได้จัดเก็บโครงกระดูกของหลวงพ่อสุดวางไว้ในโลงแก้ว
ปัจจุบันยังมีศิษย์ไปสักการะอยู่เสมอ
คาถายันต์ตระกร้อของหลวงพ่อสุด วัดกาหลง
(นะโม๓จบ) อะระหังพุทโธ นะอุตตะรัง ปิตตุ
อุปิดตัง อะระหัง พุทธะสังมิ นะมะพะทะ อะระหัง พุทธะสังมิ กะระมะทะ อะระหังพุทธะสังมิ
กิริมิทิ อะระหังพุทธะสังมิ จะภะกะสะ นะมะนะอะ นอกอ นะกะ กอออนออะ นะอะกะอัง
อุทธัง อัทโธ โธอุท ธังอัท นะอุตตะรังวา ปะฏิฆาตายะ นะอุตตะรัง
ภาพ จากสื่ออินเทอร์เน็ต และเหรียญเสือหมอบของข้าพเจ้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น